15 تیر 1389 / 23 رجب 1431 / 6 جولای 2010

مهندس علي انصاري استاندار پر تلاش و مؤمن گيلان به دست منافقان به شهادت رسيد . او در سال 1323 شمسي در خانواده اي مذهبي متولد شد و تحصيلات خود را در زادگاهش و سپس در تهران در دانشگاه تهران ادامه داد. اما بدليل فعاليتهاي ضد رژيم طاغوت از ادمه تحصيل وي جلوگيري به عمل آمد . به اين جهت وي به آمريكا رفت و در رشته رياضي با درجه دكتري فارغ التحصيل شد. شهيد انصاري ضمن ادامه تحصيل در آمريكا تدريس مي كرد و دبيري انتشارات انجمن اسلامي دانشجويان ايراني مقيم آمريكا را نيز به عهده داشت وبه همين دليل از تدريس منع شد. او بعد از پيروزي انقلاب اسلامي به ميهن بازگشت واز همان ابتدا در خدمت انقلاب قرار گرفت . عاقبت اين انسان مؤمن و وطن پرست به خاطر دفاع از انقلاب اسلامي وكوشش جهت پيشبرد اهداف آن مورد عداوت منافقان قرار گرفت و به شهادت رسيد.

سازمان تربيتي، علمي و فرهنگي ملل متحد، يونسكو، پس از پايان جنگ جهاني دوم در پاريس با حضور نمايندگان 43 كشور تاسيس شد. يونسكو علاوه بر توجه به امور علمي، تربيتي و فرهنگي كشورهاي عضو، به مرمت خسارات فرهنگي ناشي از جنگ و نيز كوشش در راستاي گسترش صلح و رفع سوء تفاهمات بين‏المللي مي‏پردازد. از اين رو، دولت ايران در 30 ارديبهشت ماه سال 1325 ش، قبول اساسنامه يونسكو را در هيئت وزيران به تصويب رساند. در نهايت قرارداد الحاق ايران به اين سازمان در نيمه تيرماه سال 1327 ش از تصويب مجلس شوراي ملي گذشت و كميسيون مزبور، فعاليت رسمي خود را شروع كرد. تاليف و چاپ كتاب ايران به زبان انگليسي، شناسايي و معرفي ارزش‏هاي فرهنگي ايران براي ديگر كشورها و حفظ ميراث فرهنگي كشور و ديگر فعاليت‏هاي فرهنگي، از جمله كارهاي اين كميسيون به شمار مي‏رفت.

پس از بحث و بررسي جزئيات و ضوابط تقسيمات كشوري، نظام كلي تقسيمات با اين شرح تصويب شد. از لحاظ نظام اداري، دهستان تابع بخش، بخش تابع شهرستان، شهرستان تابع استان و استان تابع تشكيلات مركزي است. هرگونه انتزاع، الحاق، تبديل، ايجاد، ادغام و نيز تعيين و تغيير مركزيت و تغيير نام و نامگذاري واحدهاي تقسيمات كشوري به جز استان، بنا به پيشنهاد وزارت كشور و تصويب هيئت وزيران خواهد بود و رعايت محدوده كليه واحدهاي تقسيماتي براي تمامي واحدها و سازمان‏هاي اداري (اجرايي و قضايي) و نهادهاي انقلاب اسلامي كشور لازم است.

آيت‏اللَّه سيدجواد حسيني خامنه‏اي، از علماي بزرگ، مجتهدان پرهيزگار و روحانيون زاهدِ روزگار، در حدود سال 1274ش (1313ق) در شهرستان خامنه در نزديكي تبريز در آذربايجان شرقي زاده شد و تحت تربيت پدري فقيه و عالم رشد كرد. وي در جواني سفري به عتبات عاليات و مشهد مقدس انجام داد و در همين سفر بود كه معنويت و صفاي روحاني حوزه علميه مشهد او را مجذوب ساخت و رَحل اقامت دائمي در آن شهر افكند. سيد جواد در مشهد از حوزه درسي آيت‏اللَّه آقازاده خراساني و حاج آقا حسين قمي كسب فيض نمود و به مدارج عالي رسيد. ايشان در سال 1305ش براي ادامه تحصيل به نجف اشرف عزيمت نمود و در درس حضرات آيات: ميرزاي ناييني و سيدابوالحسن اصفهاني شركت جست. آيت‏اللَّه سيد جواد خامنه‏اي در روزهاي سياه اختناق رژيم ستم‏شاهي، رنج و فشار روزافزون آن دستگاه جبار را بر خانواده و فرزندان خود تحمل كرد و در همه عمر، روي خوش به دشمنان اسلام نشان نداد. از دامان اين عالم بزرگوار، فخر عالم اسلام و تشيع، مقام معظم رهبري، حضرت آيت‏اللَّه سيد علي خامنه‏اي برخاسته است. اين فقيه فرزانه سرانجام پس از سال‏ها تدريس و زندگي فقيرانه و در كمال زهد و قناعت در پانزدهم تير 1365 ش برابر با 27 شوال 1406ق در 91 سالگي وفات يافت و در جوار مرقد مطهر امام رضا(ع) به خاك سپرده شد. در هنگام فوت اين عالم بزرگوار، فرزند برومند ايشان، حضرت آيت‏اللَّه "خامنه‏اي" مدظله، دوران رياست جمهوري خود را مي‏گذراندند.

عالم بزرگ آيت‏اللَّه سيد حسين كوه كمره‏اي از بزرگان علماي شيعه است كه نَسَب شريفش با 24 واسطه به امام حسين(ع) مي‏رسيد. وي پس از فراگيري مقدمات راهي نجف اشرف گرديد و سال‏ها در عتبات عاليات از محضر شيخ كاشف الغطاء، شيخ محمدحسن صاحب جواهر و شيخ انصاري بهره‏مند گرديد. آيت‏اللَّه كوه كمره‏اي در فقه و اصول استاد بود و پس از مرحوم شيخ انصاري از زعماي حوزه‏ي عراق به شمار مي‏رفت و قسمتي از بلاد جهان تشيع از ايشان تقليد مي‏كردند. گويند بيش از 800 نفر از فُضلاي بزرگ در محضر درس او حضور مي‏يافتند. حضرات آيات ميرزا موسي تبريزي و شيخ حسن مامقاني از جمله شاگردان اين فقيه فرزانه بودند. آيت اللَّه كوه كمره‏اي هم‏چنين رساله‏هايي در باب عبادات، فروع دين و احكام حلال و حرام به رشته‏ي تحرير در آورده است. وفات اين عالم رباني در نجف اشرف واقع شد و در مقبره‏اي كه به نام خودش و در مقابل مقبره‏ي استادش، محمدحسن نجفي صاحب جواهر، قرارداشت به خاك سپرده شد.

سرم ضد بيماري هاري توسط لوئي پاستور پزشك برجسته و محقق بزرگ فرانسوي در قرن 19 با موفقيت آزمايش شد. با اين كشف بيماري مسري هاري كه از حيوانات به ويژه سگ به انسان سرايت مي كند مغلوب پيشرفتهاي علمي بشر گرديد و از اين پس قابل درمان شد. اولين بيماري كه توسط اين سرم از مرگ نجات يافت پسر خرد سالي به نام ژزف ميستر از اهالي آلزاس بود.

دانته آليگيري، اديب شهير و نامدار ايتاليايى در 6 ژوئيه 1265م در شهر فلورانس ايتاليا به دنيا آمد و تحصيلات خود را در دانشگاه زادگاه خود به پايان رساند. وي سپس وارد ارتش شد و پس از مدتي با فعاليت در مشاغل سياسي به مدارج بالايى دست يافت اما با توطئه‏چيني دشمنانش، از كارها بركنار شد. او به رشته‏هاي مختلف دانش و ادب علاقه‏مند بود و همه دانش‏هاي زمان خودش را آموخت و سرآمد اقران گرديد. در اين ميان، دانته در جنبه‏هاي گوناگون زندگي جسمي و روحي نيز به استادي دست يافت. دانته در جواني دل درگرو بئاتريس نهاد و به خاطر اين عشق كه از تاريخي‏ترين عشق‏هاي دنياست، قطعه زيباي زندگي نو را سرود. هم‏چنين عشق به بئاتريس بود كه مايه اصلي شاه‏كار بديع كمدي الهي دانته گرديد. اين كتاب كه در سه قسمت دوزخ، برزخ و بهشت و هر كدام در 33 بند سروده شده است، به عنوان بزرگ‏ترين اثر دانته، در جهانْ بي‏مانند است و از حيث ژرفي انديشه و نيروي تخيل و لطافت و ظرافت و تدابير سياسي و شرح احساسات مذهبي بي‏همتاست. دانته در اين اثر، از سفر يك روح حكايت مي‏كند كه دو مظهر فلسفه و دين، آن را هدايت مي‏كنند. اشعار فلسفي اين كتاب، تركيبي است از جريان انديشه‏اي خاص با بياني بسيار درخشان در وجود فردي مؤمن و شاعر. دانته در مركز دنيايى خيال‏انگيز قرار گرفته كه با تناسب و خوشاهنگي خاص، عالم شاعرانه و عالم الهي و دنياي محسوس و مافوق محسوس را به هم پيوند مي‏زند. در سفر روحاني كه شاعر در جستجوي خير مطلق انجام مي‏دهد، عشق بشري كه نيز سهمي دارد، عشقي كه دانته، بناي همه آثار خود را بر آن نهاده است. بشري زيبايى را دوست دارد، زيرا خدا، كمالِ همه زيبايى‏ها و غايت و محبوبِ مخلوقات است. ريشه ادراك روحي و مذهبي دانته، در دانش و ايمان جاي دارد. دانته به نقطه‏اي مي‏رسد كه عالم طبيعت و عالم رحمت الهي، يك‏ديگر را تلاقي مي‏كنند و به اين طريق، دانته داور زندگان و مردگان مي‏گردد. دوزخ در كتاب دانته، قلمرو ظلمت است. گردابي دردناك كه آدمي با رها كردن فضيلت و تقوا در آن غوطه‏ور مي‏شود. برزخ نيز كوه دشواري است كه انسان پس از صعود به قله آن، به آسمان‏ها دست مي‏يابد و در اينجاست كه ارواح از دردهاي خود رها مي‏گردند، بهشت نيز در كتاب دانته، عبارت است از زندگي ابدي كه در جريان زمان جاي دارد و زندگي مافوق طبيعي و عالم رحمت الهي است. حضور دانته در همه جاي اين اثر منظوم احساس مي‏شود. دانته زائر دنياي خيال‏انگيزي است كه آن را چون دنياي واقعي و قابل درك و احساس مي‏سازد، زيرا خود از اين دنيا ديدن كرده و آن را خوب مي‏شناسد. كمدي الهي، تصوير مردي است كه در عين حال، تصوير جهان است. در كتاب "سلطنت"، وي رفتار انساني را از زاويه تقدير ماوراي طبيعي مي‏نگرد اما از طبيعت آدمي نيز غافل نمي‏شود. از نظر دانته، انسان، فردي است در دولت و عضوي از هيأت اجتماعي كه بايد در صورت ضرورتْ جان خود را نيز فداي مصلحت اجتماع نمايد، اگرچه تصريح مي‏نمايد خير نهايى خداست و انسان اخلاقي به طور مستقيم تابع خداست. دانته هنرمندي است كه عالم بشريت نظير او را كم ديده است. معماري است كه در بناي باشكوه شعر، همه حساب‏هاي دقيق را براي پي‏ريزي در نظر داشته و هرگز ادراك تناسب و هماهنگي در ساختمان اين بنا از چشم او دور نمانده است. همين امر، هنرمندي معجزه‏آسا و نبوغ وي را آشكار مي‏سازد. صاحب نظران معتقدند در هيچ زماني و به قلم هيچ كسي جز دانته، ممكن نبود چنين كتابي نوشته شود و همه بر اين نظر اتفاق دارند كه اگر شش تن از بزرگ‏ترين نويسندگان تمام اعصار و قرون را بشمارند، يكي از آن‏ها دانته خواهد بود. او خصوصيات شعر ايتاليايى را تثبيت كرد و با تخيل بلند و قوي خود، قدرت فراواني در توصيف جزئيات از خود نشان داد. اشعار او به موسيقي شباهت دارد و او را يكي از بزرگ‏ترين شاعران عهد باستان و عصر جديد نموده است. دانته به اتفاق عده‏اي از شعراي عصر خويش، مكتب ادبي تازه‏اي بنياد نهاد كه سبك تازه ملايم نام داشت. شعار اين مكتب آن بود كه شعر ايتاليايى از حالت ابهام و پيچيدگي بيرون آيد و ساده و روان باشد. سال‏هاي پاياني زندگي دانته به فعاليت‏هاي سياسي و نيز تبعيد و آوارگي گذشت تا اين‏كه پس از بيست سال دربدري، سرانجام در 14 سپتامبر 1321م در 56 سالگي درگذشت. زندگي نوين، كمديا، منازعه آب و خاك و نامه‏هاي منظوم از ديگر آثار اوست.

هانري رونه آلبرت گي دو موپاسان، نويسنده برجسته فرانسوي، در پنجم اوت 1850م در ايالت نورماندي فرانسه به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات ابتدايى و متوسطه در زادگاهش، به خدمات دولت پرداخت و در همين زمان اولين مجموعه شعريش را با نام "خداوند متعال" منتشر كرد. موپاسان در سال‏هاي بعد با انتشار داستان‏هاي كوتاه، خود را در رديف استادان ادب فرانسه قرار داد. در اين زمان، مردم او را يك نثر نويس قابل ستايش و يك داستان‏سراي عالي‏قدر مي‏شناختند. از اين هنگام بود كه موپاسان تمام زندگي خود را وقف ادبيات كرد و به پديدآوري آثار جديد همت گماشت. او با خلق آثار نو، استادي خود را براي چندمين بار نشان مي‏داد و شهرت مي‏يافت. موپاسان اعتقاد راسخي به لفظ دقيق داشت و بيانش نه تنها دقيق، بلكه موجز، طبيعي، متين و اغلب كنايه‏دار است. ذكر نكات ضروري در مورد اشخاص، موقعيت‏ها و بسط و تكامل داستان و درآميختگي منطق با منتهاي سادگي، از ويژگي‏هاي برجسته آثار اوست. افكار و سبك موپاسان در داستان‏هاي كوتاه و جديد فرانسه كاملاً موثر بوده است. داستان‏هاي وي همانند آثار بيشتر واقع‏گرايان و طبيعت‏گرايان، از بدبيني و تلخي سرشار است. او نويسنده‏اي بدبين است كه داراي نثري شيوا و زيباست و از كنايات مخصوص خود استفاده مي‏كند. موپاسان در حدود 300 داستان كوتاه نوشته است كه بعضي از آن‏ها، از نظر سبك و واقع‏بيني روان‏شناختي بي‏نظيرند. او فرضيات روان‏شناسي و هنري و اغراض اجتماعي و اخلاقي و تخيل انقلابي و افكار آشفته نداشت. نفوذ دنياي خارج در او بي‏اثر بود و هرگز چيزي را كه نديده بود وصف نمي‏كرد. به علت همين محدوديت‏ها بود كه هنر او در چهارچوب محدودي پرورش و گسترش يافت. با اين حال و در همين محدوده نيز، هرگز نويسنده‏اي بر او پيشي نگرفته است. موپاسان در سال 1886م دچار بيماري رواني و حسي شديد شد كه به تدريج او را تا مرز خودكشي نيز به پيش برد. هم‏چنين، بيماري‏هاي عصبي و كار توان فرسا و افراط در خوردن داروهاي مختلف او را از پاي درمي‏آورد. در اين زمان، نفرت شديد او از بشر و خيالات و اوهامي كه به سرش زده بود شدّت يافت و موپاسان را دچار فلج عمومي گرداند. دنياي موپاسان، دنيايى تاريك بود. وي به زندگي بشري و رنج، با بدبيني مي‏نگريست و پيوسته در وسوسه مرگ به سر مي‏برد. اما بدبيني او پيوسته با طنز آميخته بود. قدرت مشاهده و ژرف‏بيني و نبوغ نويسندگي و سبك ساده و مستقيم و خاص موپاسان، نفوذ عظيم وي را در خارج از كشور فرانسه، حتي بيش از كشورش استوار كرد و او را كامل‏ترين و پايدارترين نماينده سبك واقع‏گرايي ساخت. هانري موپاسان سرانجام پس از طي دوره رنج و بيماري، در ششم ژوئيه 1893م در 43 سالگي درگذشت.

در سال 1859م گروه‏هاي مذهبي اسكاتلندي پاي به سرزمين مالاوي كه آن زمان، نياسالند نام داشت، نهادند و از آن پس حكومت انگليس در اين ناحيه مستقر شد. مالاوي در سال 1891م به تحت الحمايگي انگلستان در آمد و جزو مستعمرات بريتانيا در شرق افريقا گرديد. در سال 1953م، دولت بريتانيا به منظور ايجاد اتحاد و يك‏پارچگي ميان سرزمين‏هاي تحت نفوذ خود و تاراج سهل‏تر منابع مستعمراتش در جنوب و مركز افريقا، فدراسيون رودزيا و نياسالند را تشكيل داد. تشكيل اين فدراسيون با مخالفت سياهان مواجه شد تا اين كه در سال 1962، در پي تظاهرات و شورش‏هاي گسترده، نهضتي جدي براي انحلال اين فدراسيون به وجود آمد. اين فدراسيون در سال 1963 از هم پاشيد و در پي آن در 6 ژوئيه 1964، كشور نياسالند به طور كامل از انگلستان مستقل شد و مالاوي نام گرفت. مالاوي با بيش از 118 هزار كيلومتر مربع مساحت در جنوب شرقي افريقا قرار دارد و با كشورهاي تانزانيا، زامبيا و موزامبيك همسايه است. از جمعيت نزديك به 11 ميليوني مالاوي بيش از 50% مسيحي و عمدتاً پروتستان مذهب هستند. پايتخت مالاوي ليلونگوه و واحد پول آن كواچاي مالاوي است. اكثريت سكنه مالاوي به دو زبان رسمي انگليسي و چي‏چوا صحبت كرده و از نژاد سياه هستند. از شهرهاي مهم مالاوي، بلانتاير، مزوزو و زومبا قابل ذكرند. نظام سياسي حاكم بر مالاوي جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانون‏گزاري مي‏باشد.

كشور جمهوري فدرال اسلامي كومور با 1/862 كيلومتر مربع مساحت در جنوب شرقي افريقا و در سواحل شرقي موزامبيك و شمال غربي ماداگاسكار واقع شده است. جمعيت آن نزديك به 700 هزار نفر و دين بيشتر مردم آن، اسلام است. موزوني پايتخت و واحد پول آن فرانك كومور مي‏باشد. مردم كومور به 3 زبان رسمي فرانسوي، عربي و كوموري صحبت مي‏كنند و مليت بيش از 90% آنها از قبايل بانتو، عرب و ماداگاسكار بوده و نژاد سياه دارند. پيش‏بيني شده است جمعيت كومور تا سال 2025 بيش از يك ميليون نفر خواهد بود. كومور از قرن شانزدهم ميلادي، مدتي در اشغال پرتغال بود و از سال 1842، قسمت‏هايي از آن به تصرف فرانسويان درآمد و به تدريج تمام آن سرزمين، مستعمره فرانسه شد. سرانجام در پي مبارزات مردم، فرانسه، وادار به پذيرش همه‏پرسي گرديد و در نتيجه ساكنان جزاير كومور به استثناي جزيره "مايوت" به استقلال رأي دادند. در نهايتْ در 6 ژوئيه 1975م كومور به عنوان يك كشور مستقل قدم به عرصه بين‏المللي نهاد به عضويت سازمان ملل متحد نيز پذيرفته شد. حكومت اين كشور، جمهوري فدرال با يك مجلس قانون‏گزاري است. روز استقلال كومور، روز ملي اين كشور نيز به حساب مي‏آيد.

/ن